De geschiedenis van Geuzenhof II
In 1933 krijgt de aannemer Van Saane van de gemeente de gronden van het Landlustcomplex in Amsterdam West. De grond is bestemd voor het in die tijd ongebruikelijke groot aantal van zeshonderd woningen. Het is in de jaren dertig d.w.z. Crisistijd. Enkele cijfers om de situatie in Amsterdam te illustreren. 500.000 werklozen (in Amsterdam 60.000); uitgaven voor armen en werklozen 273,3 miljoen gulden in 1936. Bloedige werklozenonlusten; afslachting van de veestapel; rijwieldiefstallen (in Amsterdam soms 8000 per maand; werkverschaffing in Amsterdam 900 ha bos, Ringspoorweg, Jan van Galenbad.
Het complex
De woonblokken van het Geuzenhof Complex worden rondom een gemeenschappelijke tuin geplaatst. zij krijgen centrale verwarming, zij het om reden van bezuiniging slechts in twee vertrekken. Er is een betegelde douchecel met centrale warmwatervoorziening. Er zijn geheel ingerichte keukens en kasten. De vaste wastafels komen om bezuinigingsreden pas later. De huizen zijn dan al bewoond. Op een later tijdstip komt er een clublokaal dat plaats biedt aan tweehonderd personen. Het heeft een volledige toneelaccomodatie.
Geheel nieuw in dit complex is een kleuterschool, die door de tuin kan worden bereikt. Natuurlijk is er volop speelgelegenheid voor de kinderen en zijn er bergplaatsen in het onderhuis die uitkomen op een lange overdekte galerij. Omdat dit een ongebruikelijk groot complex is, moet ook hier weer een geheel nieuwe methode van financiering worden ontwikkeld. In de loop der jaren is de bouwer wel teruggekomen van de gedachte "dat het bouwen van woningen geen probleem is, als je maar weg weet met de financiering". De bouw en financiering van ieder complex schept nieuwe problemen.
Daarom wordt besloten het Geuzenhof project in acht parten van tachtig woningen te verdelen. Gezien de lage bouwkosten blijkt een krediethypotheek wel te krijgen. Dit is echter niet voldoende. Tenslotte blijkt een grote levensverzekeringenmaatschappij bereidt de nodige hypothecaire lening te verstrekken. Door de voortdurende daling van de bouwkosten medio 1934 was het bouwkostenpeil van 1914 bereikt is ieder nieuw complex goedkoper dan de vorige.
De vraag naar woningen met lage huren vermindert intussen niet. Ook in die dagen wordt al over de bouw van "uitgeklede" woningen gesproken. H. van Saane dient in april 1934 een plan in bij de wethouder van volkshuisvesting met woningen met een huurprijs van f 4,74 tot f 5,- per week. Echter Den Haag heeft het laatste woord. De financiële autonomie van de gemeenten is beperkt.
Uiteindelijk krijgt Van Saane de opdracht en wordt in 1933 met de bouw van de Geuzenhof I en II gestart. De complexen Geuzenhof I en het 'oude' gedeelte van Geuzenhof II, ontworpen door architect Jacob Dunnebier, werden in 1934, respectievelijk 1935, in gebruik genomen. Het 'nieuwe' gedeelte van Geuzenhof II, ontworpen door architect Johannes Fake Berghoef, werd in 1940 in gebruik genomen. Alle appartementen in het nieuwe gedeelte werden voorzien van een destijds uiterst moderne keuken, vervaardigd door de firma Bruynzeel te Zaandam, voor deze firma in 1937 ontworpen door de ontwerper/typograaf Piet Zwart.
Na de tweede wereldoorlog wordt er een fraaie herinneringsplaquette aangebracht op de hoek Admiraal De Ruijterweg en Willem de Zwijgerlaan, vervaardigd door Pieter Starreveld.
Enkele foto's van Geuzenhof II
De tuin
De tuin van de Geuzenhof in 1933 was Mien Ruys' eerste aantoonbare bemoeienis met een woningbouwproject. Het was het begin van een serie projecten waarvoor zij gemeenschappelijke tuinen ontwierp. Een eigen tuin was voor veel stadsbewoners een onbereikbaar ideaal, maar de noodzaak van groenvoorzieningen in de stad werd sinds eind 19e eeuw wel gevoeld. Er moest naar een andere oplossing gezocht worden. Mien Ruys vond die in de gemeenschappelijke tuin. De tuin van Geuzenhof I is gedocumenteerd als ontwerp door mejuffrouw Ruys. Of de tuin van Geuzenhof II ook naar ontwerp van haar is aangelegd is helaas niet te achterhalen, al is het niet ondenkbaar.
